Dönüt Şiiri

Dönüt

Narin ellerini, gül kokulu saçlarını,
inci karası gözlerini,
tuale resmeyleyip durdum bütün gece.
Perdeleyemedim, göz kapaklarıma müdavim siyahlıklarla.
Durulmadı seni merkezine koymuş
beyin kıvrımlarımın adına zikir nidaları.
Dinmedi sol yanımın sızısı.
Hâlbuki bir elimle bastırmaya çalışıyordum,
bitmesini istemediğim ağrısını.
Derinden yükselen iç çekişlerim,
bir çan sesine dönüşüyordu sanki;
geceyi delip gecen bir çan sesine.

Muhtacım anlıyor musun?
Sesine, meltemine…
Muhtacım anlıyor musun?
Ruhumun zincirlerini koparacak sıcacık nefesine.
Elma yasaksa yasak!
Tutkunu olduğumun zeytin karası gözlerinin suçu ne?
Rüzgâra ver yönünü,
savrulsun okyanus temalı kara saçların,
gül kokun doluşsun güzel yüzüne,
gözlerinin karasını,
al yanaklarının mayhoşluğunu,
narin burnunun muzip duruşunu alsın.
Dudaklarının kenarına
bir peygamber mucizesi gibi yerleşip kalmış
sıcacık tebessümünü alsın.
Süzülsün göğe doğru,
yönelsin yüreğimin penceresine.
Misk-ü amber misali,
destursuz dolsun sineme.
Sen nidalı sözcüklere bürünsün,
coştursun gülüşümü.
Rüzgâra ver yönünü.
Yönelsin,
dönüt olsun anılar.

Şiir Teması (Konusu): Aşk

Mustafa IRGAT Şiirleri

158 kez okundu.