Boşluk Şiiri

Boşluk

Yalnızlığın korkusu sarmış ruhumu.
Saf tutmuş rakamların
mesafesizlikten mat olmuş soğukluğuyum ben,
abaküslere sığmayan.

Çığlığım.
Lal olmuş bakışlarımla
en büyük ekoyum ben,
duygudan ahrazlara.
Tünelin sonundaki cılız ışığa
kavis veren boşluğum.
Ekmeğini süte doğrayıp
avuç içi beslenen güveyim ben.
Şairin buruşturup attığı ilk kelimeler yumağı,
ki ucun yoruculuğundaki
ip cambazı takatim ben.

Ah! Bir sendeleyip düşersem,
yuvarlanırsam kayalıklara.
İşte o zaman salıp yüreğimi boşluğa.
Varırım selamımla
hiçliğe,
hiçsizliğe.

Şiir Teması (Konusu): yalnızlık

Mustafa IRGAT Şiirleri

174 kez okundu.