Alil Şiiri
Alil
Küçük Vatandaşlarıma
Baba oğul bir kaldırım üzerinden,
Sert buzları çiğneyerek giderlerken,
Baktılar ki bir tali‘siz küçük sefil,
Yavrucağın iki gözü birden alil,
Dileniyor!
“Acıyınız bu öksüze,
“On paracık verin sizler bu gözsüze!”
Baba ona bir sadaka uzatarak,
Çocuğuna şöyle dedi:
“Evladım bak,
“O ağrıksız, o gök-elâ gözlerinle,
“Buna bak da Allâh’ına bin şükr eyle!..
“Ah çocuğum, tâ küçükten siz hepiniz
“Güleryüzlü annenizi bilirsiniz.
“Bahçelerde oyunlarla yaşarsınız,
Kelebekler arkasından koşarsınız.
Güzel güzel mekteplere gidersiniz;
“Or’da birçok ilim tahsil edersiniz.
“Ya bu alil?.. O bunlara hasret çeker.
“Bu hasretle gözlerinden yaşlar döker,
Ömür ona bir sabahsız uzun gece;
Bî-çâreye ne bir oyun, ne eğlence,
Dünyâ ona bir karanlık zindan demek;
Zavallıcık mahbus ömrü geçirecek.
“Yavrum yavrum, gözlerinin kadrini bil;
“Bir insana görmek lutfu az şey değil;
“Şu hayata işte böyle alil doğmak,
“Bak ne acı bir felaket sayılacak!”
Mehmet Emin YURDAKUL
1112 kez okundu.