Yolları çiçeksiz köyüm Şimdi şiiri

Yolları çiçeksiz köyüm Şimdi Şiiri

Yolları çiçeksiz köyüm Şimdi

İnsan fani
Açar solar çiçek gibi
Tel çember çevirdiğim yollarda
Bir dostun omuzladım tabutunu...
Yollar da siyahlar giydi köyümde...
Yaş yetmiş olmadan
Silindiler hafızamdan
Rüzgarın sevdalandığı
Çocukların oyunlar oynadığı yolları köyümün
Özgürdünüz yollar
Çizildi gözüme
Tabutların atlar gibi koştuğu yollar
İki yanınız çiçekliydi yollar
Güneşliydiniz yollar
Yollar siz kahrediyorsunuz beni şimdi
Tabutlara binip gitti dostlarım
Yollar öksüz gibi köyümde şimdi
Ara ki gözlerim bir dost göresin...
Ne güzel yerlere giderdiniz korkusuzca
Yollar engelli yollar ağlatın beni
Hep o güzel kullara götürseydi beni yollar
Mezarlara götürüyor şimdi yollar
Tepemde yıldızlı gece gibi mezarlığı köyümün
Bütün dostlarım orada
Tabutları götüren yollar kaldı köyümde
Nerede çocuk sesleri duyulan yollar
Nerede çocukluğumuz
O neşeli halimiz...
Geçti o bahar
Üstünden kuşlar uçan yollar
Yollar çiçeksizsiniz
Atlara binip kaçan yollar
Köprü köprü el uzatan karşılara
Götürürdünüz yolcularınızı aşklara şehirlere çarşılara
Geçti bende ki,o bahar
Sılaya giden yollar
Ve yare giden yollar
Nerede şimdi
Yaşım yetmiş olmadan
Çiçekleri soldu köyümün yollarının
Dostlarım tabutlara binip gittiler
Köyüm çiçeksiz çöl sanki
Dostlarım tabutlara binip gittiler
Ne zaman bir yol görsem
Bir tepeyi yalnız aşıyor
Yar gelmez aklıma
Yalnızlığa yürüyorum yollarda şimdi
Bütün dostlarım tabutlara binip gittiler
Köyümde dostlara ait hatıralar kaldı onlar da öksüz..
Yaş yetmiş olmadan
Bir baharda açan çiçekler eylüle teslim ...