Kendim için değil ağlamalarım... şiiri

Kendim için değil ağlamalarım... Şiiri

Kendim için değil ağlamalarım...

Ağaçların gönlünde yeşil güneş
Büyük şehirdeyim...
Ne şu gökdelenler dost bana
Ne denizin maviliği...

Ne büyük lokantaları güldürdü sevincimi
Kendim için değil ağlamalarım...

Kökleri Kur'an da olan ağacım ben...
Şu ağaçların gönlünde yeşil güneş
Ağaçların gönlünde hep yeşildir güneşe özlem
Güle özlem..Dağa özlem bende Hiraya özlem....

Kaç kış gördüler
Kaç yaz gördüler
O ağaçlar
O baba çınarlar
O narin kavaklar
Günahımın kirini gönlümden paklar
O ağaçların gönlünde yeşil güneş vardı bana
Ağaçların gönlünde yeşil güneş

Taş koydu tekerine asrımın gönlüm
Çınar asıllı benim gönlüm
Kökleri beslenir sahabe çağından
Bu yüzden öksüzüm bu şehirde
Öksüz bir de ağaçlar bu şehirde...

Musanın Turda gördüğü zeytin ağacı da
İmrensin o yarin gönlüne
Hiranın toprağında hep gönlümün kökleri...

Öldürülen bir ben değilim ki bir de ağaçlar öksüz bu şehirde
Kendim için değil ağlamalarım...