SEVGİYE RAMAK KALA şiiri, Boğaç Yüzgül şiirleri

SEVGİYE RAMAK KALA Şiiri

Karlı dağlara doğmuştu güneşin,
Akşam vakti, sıcacık
Damarlarımda gündoğumları bir sevgi dolaşıyordu,
Ramak kala aşkına sevdalanmaya;
İyiden iyiye aşık oldu yüreğim;
Yemyeşil ovalarımda,çiçeklerini açtırdım;
Ellerimle derdim hepsini; ‘Ellerim, ellerin’ derdim;
Masmavi göğün doğdu ruh semalarıma;
Sen vardın artık;
Elem, keder; hepsine güle güle,
Narçiçeği igamzelerinle hoş gelmiştin;
İçim, kıpır kıpır;
Seninle dolu bir ömre başlamakmış beklediğim;
Ezelden beri, ebediyete kadar…
Varoluşunla varlığım varoluşumu hissetti;
İsminin kadriydi kadirşinaslığa olan hasretim;
Yok ettembaşkasevda ummanlarını,
Okyanuslarım sendin artık…
Ruhderinliklerime işledi ruhunun enginlikleri,
Uzaklardan yakını çağıracak bir gün dönüşün;
Maziyi yeniden canlandıracak gelişin, biliyorum…