Deprem Büyüktü/ Yıkım Büsbüyüktü şiiri

Deprem Büyüktü/ Yıkım Büsbüyüktü Şiiri

geldin demek
hiç gitmedim ki desene
zaman ne de çabuk geçiyor derler
ben inanmıyorum bu cümleye
6 Şubat'ta geldin
ve yıktın ya gözle görülür ne varsa
hani cam ardından bakıp bakıp
üzüldüler
dahası acıdılar bize
hâlbuki en ağırı buydu bizim için
bize acımaları

sen hiç gitmedin
ama bir tek gelişini gördüler
sen de öyle bir ihtişamlı
geldin ki be mübârek
nasıl görmesinler di mi

hayat bizi bir yere sığdıramadı
ordan oraya sürükledi durdu

zaman...
zaman o kadar yavaş aktı ki
hasta bir karıncanın
yolculuğu misali
ıssız iklimlerde hızsızca

profesyonel bir oyuncusun
ayakta alkışlanacak...
neden mi
hemen söyleyeyim
cam ardındaki izleyicilerine
gözle görülür yıkıntının
enkazını gösterdin sadece
barınaklarımızı yıktın
ama yıkılan yuvamızdı
canlarımızı aldın
ceset bedenler dedik defnettik
asıl yıkım
ceset olmayan bedenlerde oldu
keşke olsaydım deyip te
olamamış bedenlerde...

büsbüyük bir yıkımdı
ama öyle başarılı oynadın ki
kimseler görmedi

dedim ya
zaman öyle çabuk geçmiyor
daha ölüme çeyrek kala bile olmadı

nerde kaldın ey ölüm
canım arzular seni
aş artık şu içimi kemiren zamanı
ben yokum
ama beni varmış gibi gösteriyor
en çok da buna gıcık oluyorum işte