Ay Küsmüş Yıldızlara şiiri, Semra EROĞLU şiirleri

Ay Küsmüş Yıldızlara Şiiri

Ay küsmüş yıldızlara....

Diye başladı kadın yazmaya
Aşkı ona ay parçam derdi öyle severdi
Aşkı yoktu gitmişti terk etmişti
Büyük aşktı onların ki çok sevmişlerdi
Ömürlük mutlu olmaktı dilekleri

Mutlu da oldular
Hatta mutluluktan uçtular
İnsan uçar mıydı hiç mutluluktan?
Demek ki uçardı kanatlanırdı aşktan
Kadın küstü her kese her şeye
Hayata hatta kendine bile

Ay küstü yıldızlara
Kalbi kanadığı için
Yaşamak ney diki onun için
Ağlıyordu geceleri
Sarıldı kederini anlattı
Pamuk yüzlü yastıklarına

Kadın güzel konuşurdu
Hep naif ve hoş du
Bülbülüm derdi aşkı
Artık bülbülde susmuştu

Uzaklara gitmişti aşkı
Mesafeler engel miydi aşka
Mümkün müydü hemen unutmak
Ve yeniden başlamak
Dermanı yoktu
Kırıldı kolu kanadı
Öylece yerinde çakılı kaldı

Bekliyordu beklemek sancılıydı
Aşkının geri dönmesini bekliyordu
Sevseydi geri dönerdi dedi
Dönmedi demek ki sevmemişti
Zaman her şeyin ilacıydı hani?
Zaman da geçti kadın anladı
Onun ilacı yazmaktı ve kadın yazdı....

Ay küsmüş yıldızlara parlamıyor o günden beri
Gece çöktü üzerime yaşıyorum ben mahşeri
Yastıkların dili olsa da anlatsalar sana tüm gerçeği
Geceleri nasılda ıslanırdı pamuk yüzleri
Bülbül gibi dilim olsa da söyleyemem sevdiğimi
Uzağımda olsan bile yaşıyorum maziyi
Kırıldı kolum kanadım ben seni hiç unutmadım
Bu günlerde geri dönmezsen
Ne sen varsın ne de ben varım

Şiirleri sevdiren kadın