İnsanın Babası Ölür mü Hiç şiiri

İnsanın Babası Ölür mü Hiç Şiiri

İnsanın babası ölür mü hiç
Dediği gibi Cemal Süreyya'nın
Yıkadılar aldılar götürdüler
Ne acelesi vardı oysa

Çok kızdım babama çok
Affetsin beni
Böyle ansızın gitmek olur mu
Allah'ın takdiri derdi
İnsanlar doğar yaşar ve bir gün ölür oğlum
Yokluğuna böyle alıştırırdı beni

O oysa insanın babası ölür mü hiç
Dediği gibi Cemal Süreyya'nın
Babamdan hiç ummazdım bunu hem de hiç
Üzülürdüm de aklıma gelince annem
Sabret oğlum derdi sabret
Şimdi ne kaldı ondan geriye dersen
Bir yüzük bir tespih bir de eski püskü bir ceket

Velhasıl insanın babası ölür mü hiç
Evet öldü işte;
Dediği gibi Cemal Süreyya'nın
Sizin hiç babanız öldü mü
Benim bir kere öldü
Kör oldum

Sedat Kesim