Kentin İnsanı şiiri, Sapacalı Bekir Yaşar şiirleri

Kentin İnsanı Şiiri

KENTİN İNSANI

Şu bizim kent denen yerin insanı
Gönlünce bir güzel yaşar da gider
Sıkışsa bir yerde küçük suyundan
Bir tenha duvara işer de gider

İstemez tanrıdan bir evlat daha
Yetmiyor maaşı artıyor paha
Aklından geçerse bir avrat daha
Kırk yıllık eşini boşar da gider

Kırmızı ışıkta durmuyor çakal
Artık veresiye vermiyor bakkal
Oyun oynayacak kapalı lokal
Okkalı bir küfür döşer de gider

Ona ne çocuklar sokakta yatsa
Şirket iflas etse bankalar batsa
Belediye iftar koli dağıtsa
Bir çuval kapar, koşar da gider

Bir yıl hayın haylaz gezer dolaşır
Tartışmayı sevmez hemen damaşır
Ramazan tükenir Kadir yanaşır
Hocanın peşine düşer de gider

Hiç karşı gelmezsen bildiklerine
Sen de kıs kıs gülsen güldüklerine
Eğer göz yumarsan çaldıklarına
Akşamüstü eve şişer de gider

Sapacalı işte bizde kent budur
Çocuğunu kolejlerde okutur
Parkta çimler solgun, ağaçlar bodur
Kentli bu gidişe şaşar da gider.

SAPACALI BEKİR YAŞAR