Yirmibeş Yaşım Şiiri
Çocukluğumun geçtiği sokağa gidip ağlamak istiyorum
O çocuğa sahip çıkamadım diye
Göğün karaçarşafında delik açan
Mücevherler içinde
Sanki
Eylül akşamlarından kovulmuş sabah yıldızıyken
Ben ,
yirmibeşinci yaşımı kemiriyordum
Bütün düğümler bir ipte toplanır mı?
Üstelik,
Gecelerimi çalkalayan
Sarsıntılı bir kervanken düşüncelerim
Yağmurun yaktığını nerden bilirdim
Ah!
Şömineye attığım iki odunmuş gençliğim
Toprağa inemeyen bulutların hüznü
Okyanusları sorgulayan bir damlaydım yalnızca
Fakat
Hakikat mi gizlenmişti
Ben mi sırtımı dönmüştüm
Çözemedim
Şimdi
Anıların uzaklığı emziriyor şiirimi
Alnıma dağ türküleri sürsem
Serinler mi yüreğimdeki dereler
Filizlerim koparılmış,
Lakin halâ
heybetli bir kuraklığın beyhude gururu var
Renkler yapraklarını döküyor
Ve ben
ufukta bakır dövmek istiyorum
Yayınlanma:
Düzenleme:
Şiir Teması (Konusu): gençlik
Şiiri Paylaşın
68 kez okundu.