Zavallı Dut Ağacı Şiiri
BİR DUT AĞACI VARDI BEYAZ DUT VEREN
BEN DİYEYİM 30 SEN DE 40 YAŞINDA KOCAMAN
KOMŞU APARTMANIN BAHÇESİNDE
HER İLK BAHARDA GÜN GÜN DALLARINA BAKIP BAKIP
DUTLARIN OLMASINI BEKLERDİM HEYECANLA.
SONRA KOMŞUNUN BAHÇESİNE ÇAKTIRMADAN GİRER
KENDİME DUT ZİYAFETİ ÇEKERDİM.
SONRA APARTMANI YIKTILAR YERİNE YENİSİ YAPILSIN DİYE
BAHÇENİN TAM KENARINDAKİ DUT AĞACININ TOPRAĞINI KAZDILAR ALTINDAN
AĞAÇI SÖKTÜLER GEÇTİLER TAM DA YEŞİLENMİŞTİ DALLARI
KİMİN UMURUNDA ZAVALLI DUT AĞACI
ŞİMDİ BANA BAKIYOR DEVRİLDİĞİ İNŞAAT ÇUKURUNDAN
BİR O AĞLIYOR, BİR BEN.
Yayınlanma:
Düzenleme:
Şiir Teması (Konusu): DUT AĞACI
415 kez okundu.
Zavallı Dut Ağacı Şiiri İçin Yorum Yaz...
Bu şiir hakkında henüz yorum yazılmamış.
İlk yorumu üstteki formu kullanarak yazabilirsiniz.
Benzer Nimet AYRILMAZ Şiirleri:
- Nefes (232)
- Zarar Görmeden (160)
- Denize Veda (498)
- Çağlaya Şiir Yazılır Mı? (436)