sıyrılmak Şiiri
kendini tutamaz silerken
yere düşürdüklerine
eğilirken eller
bitiştiremez kırıkları
temizlerken döker
hapsettiği yaşamı
hayallerden uzakta
ait olandan başladı
hizaya, insan eriyendi
bitiştiremiyordu
hayatın karşılığında
yaş aldıkça zamanla
kalabalıklarla doldu
fânûsun içi geç kalırken
bir telâşla düşerken
kalabalıkta eller, yüzler
kendini buldu kendine çekilen
ikibinyirmi
Yayınlanma:
Düzenleme:
Şiiri Paylaşın
184 kez okundu.
sıyrılmak Şiiri İçin Yorum Yaz...
Bu şiir hakkında henüz yorum yazılmamış.
İlk yorumu üstteki formu kullanarak yazabilirsiniz.
Benzer Müzehher Gökmen Şiirleri:
- gün doğumu (190)
- tanık (187)
- sağaltan özne (143)
- incinir, dağılır, toplanır (167)