Artık Hayatımda Yoksun şiiri, Mustafa KAYNAK şiirleri

Artık Hayatımda Yoksun Şiiri

Her nefes alanı yaşıyor sanma.
Sen benim yaşadığımı mı sandın?
Gözün aydın.
Ben çoktan öldüm.
Sonunda başardın.
Şimdi çok mutlu olmalısın.
Seni tebrik ederim.
Amacına ulaştın.

Yüreğim kor ateş gibi yanıyor.
Seninle birlikte kül oldu umutlarım.
Ancak bu yangın hiç sönmeyecek.
Gözlerindeki nefret,
Kalbindeki kötü niyet,
Seni hatırlatan her şey yansın.
Senden geriye hiçbir şey kalmasın.

O ilk günkü masum gülümsemen,
Işıl ışıl parlayan gözlerin,
Dudaklarından dökülen güzel sözler,
Alçak gönüllü, masum duruşun,
İnce, nazik tavırların,
Meğer her şey senin gibi,
Kocaman bir yalanmış.

Sen hiç dert etme!
İçin rahat olsun.
Ben vefasızlığa alıştım.
Bu ilk değil,
Son da olmayacak.
Zaman yaralarımı saracak.
Elbet bu günler unutulacak.

Ne yaptığını, nereye gittiğini,
Kimlerle zaman geçirdiğini,
İnan seni hiç umursamıyorum.
Artık hayatımda yoksun!
Riyakârlıktan, vefasızlıktan,
Her şeye yeniden başlamaktan,
Çok yoruldum.

Umarım,
Kendine uygun birini bulursun.
Her isteğini yerine getiren,
Sana bol bol hediyeler alan,
Beklentilerini karşılayan,
Kibar birini kast ediyorum.
Sen ne demek istediğimi biliyorsun.

Sana yazdığım tüm şiirler,
Yüreğimden akan içten sözlerim,
Saf, masum duygularımdı.
Sana verebileceğim en güzel hediye,
Senin için yazdığım,
Güzel bir şiir olur diye düşünmüştüm.
Ne yazık ki çok yanılmışım.

Sana yazdığım onca şiirlerimle,
Gurur duymak, mutlu olmak yerine,
Kadir kıymet bilmedin.
Her zaman şiirlerimi küçümsedin.
Bilmediğimi sanma sakın!
Arkamdan benimle hep alay ettin.
Kalbimi çok incittin.

Sence bir kadını,
Uğruna yazılan şiirlerden,
Ruhunu okşayan,
Sevgiyle kalbine dokunan,
Tatlı, hoş sözlerden,
Güzel iltifatlardan,
Daha fazla ne etkileyebilir ki?

Tabi bu tür şeyler,
Senin için tatmin edici değil.
Boş laflar karın doyurmuyor.
Değil mi?
Senin tek amacın;
Ömürlük bir aşk için değil,
Dünyalık için yanımdaydın.

Evime geldiğin ilk günden beri,
Asıl niyetini anlamalıydım.
Sana karşı içimde,
Hiçbir kötü niyet taşımadım.
Sadece mutlu olmaktı amacım.
Biliyorsun,
Sana sonuna kadar inanmıştım.

Sevgime layık olmadığını,
Çok geç de olsa anladım.
Sana verdiğim değerin,
Farkına varamadın.
Sen bu gezegende,
Hatta güneşin ulaşamadığı,
En karanlık yerlerde bile,
Uğruna şiir yazılacak son kadınsın.

Bir gün beni hatırlarsan,
Yaptıklarına pişman olursan,
Sakın beni arama!
Artık benim için yoksun.
Yalnız yaşamaya alıştım.
Haberin olsun.
Seni kalbimden söküp attım.

Zaten senden ne sıcak bir sevgi,
Ne güler bir yüz bulamadım.
Yıllarca aşka susamış bir şairim ben.
Sende aradığım birazcık şefkat,
Yüzünde içten bir gülümseme,
Yüreğinde sıcacık bir sevgi,
İstediklerim sadece bundan ibaretti.

Seni mutlu eden şeyler,
Beni mutlu etmedi.
Aslında başından beri farkındaydık.
İkimiz de farklı dünyaların insanlarıydık.
Birbirimizi hiç anlayamadık.
Tatlı tatlı sohbet etmek varken,
Karşılıklı konuşmayı bile başaramadık.

Sadece bununla kalmadık.
Birbirimize saygı da duymadık.
Birer yetişkin gibi değil,
Küçük çocuklar gibi davrandık.
Hep birbirimizi suçladık.
Umarım her ikimize de,
Mutluluk getirir bu ayrılık.

Seninle tanışmadan önce,
Evlilikten beklentim bu değildi.
Her şey ömürlük bir aşk içindi.
Saf bir aşkla sevmiştim seni.
Yaşama sevincimi bitirdin.
Beni karanlığa mahkum ettin.
Sonunda umutlarımı tükettin.

Şefkatle gülen gözlerle,
Bana ellerini uzatsaydın.
Tatlı, içten bir tebessümle,
Gönlümün sultanı olsaydın.
Güneş gibi üzerime doğup,
Üşüyen yüreğimi ısıtsaydın,
Ne olurdu sanki,
Hep yanımda olsaydın.

Kahve gözlerine,
Gözlerinin içine baktığımda,
Ufacık bir parıltı,
Küçücük bir tebessüm,
İnan hiçbir şey göremedim.
Kendini benden sakladın.
Gerçek yüzünü sonra tanıdım.

Arkamdan söylenip durma!
Kötü konuşmalarını duyuyorum.
Faydasız boş işlerle uğraşma!
Yaptıklarına bir anlam veremiyorum.
Farkında mısın?
Gözümde her geçen gün,
Biraz daha küçülüyorsun.

Eğer cesaretin varsa,
Bana bir cevap vermelisin.
Haydi durma açıkla!
Hakkımı nasıl ödeyeceksin?
Her gün aynaya baktıkça,
Kendinden utanmıyorsan,
Söyleyecek bir sözüm yok sana.

Bu şiirimi gece yarısı yazıyorum.
Gözümü bir türlü uyku tutmuyor.
Bana sadece acı veriyorsun.
Kalan ömrümün yarısını aldın.
Benden yıllarımı çaldın.
Oysa ben sana güvenmiştim.
Beni hayal kırıklığına uğrattın.

Artık seni yazmak istemiyorum.
Aslında sana söylemek istediğim,
O kadar çok şey var ki;
İçimde senin için hapsettiğim sözler,
Tıpkı patlamaya hazır bir volkan gibi.
Koca bir yanardağın içindeki lavlar,
Dışarıya çıkmak için bekliyor.

Senin için yazacağım tek bir şiirle,
Kalın bir şiir kitabını doldurabilirim.
Fakat sözümü uzatmak istemiyorum.
Bu sitem dolu ayrılık şiirim,
Senin için yazdığım son şiir olacak.
Dedim ya;
“Sen uğruna şiir yazılacak son kadınsın.”

Ahım her zaman seninle olacak.
İstersen sen de bana ahını gönder.
Ya benim ahım seni yakacak.
Ya da seninki beni yakacak.
Ben kendimle yüzleşmeye hazırım.
Ya sen?
Sen hazır mısın?

Mustafa Kaynak, 21 Ekim 2022