Anadolu’m (1) şiiri, Mustafa KAYNAK şiirleri

Anadolu’m (1) Şiiri

Ustalar yazdı,
Benden önce onu,
Bir de ben yazayım dedim,
Bu güzel Anadolu’yu,
Dilim döndüğünce,
Birkaç kelam edeyim,
Bir de benden dinleyin,
Bu güzel yurdu.

Bazen dinlerim Anadolu’yu,
Ustaların sesinden,
Hüzünlenirim o zaman,
Derinlere dalarım,
Tüylerim diken diken olur,
Kendimi zapt edemez,
Gurbette bir çocuk gibi ağlarım.

Tanırım bu Anadolu’yu,
Nehirlerin kıvrım kıvrım bükülüp,
Denizle buluştuğu,
Fırat’ın, Sakarya’nın, Ceyhan’ın,
Çağlayan gibi dizginlenemez,
Delice akan suyunu.

Tanırım bu Anadolu’yu,
Asi akan nehrinden,
Kızıl akan ırmağından,
Binlerce yıldır aş olan,
Harran’dan, Çukurova’dan,
Toprağı bereketli ovalarından.

Tanırım bu Anadolu’yu,
Tortum’dan, Manavgat’tan,
Kim bilir kaç yıldır yorulmadan,
Sırtında suyunu taşıyıp,
Yükseklerden delice akan,
Çağlayanlardan.

Tanırım bu Anadolu’yu,
Munzur’un dağlarından,
Bin bir çiçek kokan toprağından,
El değmemiş, bağrından kopan,
Baldan tatlı, tadına doyulmaz,
Serinleten soğuk suyundan.

Tanırım bu Anadolu’yu,
Bir tarafta Ağrı, bir tarafta Süphan,
Her ikisi de yorgundur,
Erciyes gibi öfkeleri dinmiş,
Binlerce yıldır beklerler,
Özlemleri bitmez arkandan.

Tanırım bu Anadolu’yu,
Nemrut’un yüksek tepelerinden,
Batan güneşinden,
Toros’un uzanan dağlarından,
Uçan kuşundan, kurdundan,
Havasından, suyundan, toprağından.

Tanırım bu Anadolu’yu,
Göklerde süzülen turnalarından,
Yaylalarında otlayan kuzularından,
Süt veren bereketli koyunlarından,
Delice koşuşturan hırçın atlarından.

Tanırım bu Anadolu’yu,
Uçsuz bucaksız tarlaların,
Ekinlerin sürgün verip,
Başak olup, ekmek olup, aş olup,
Sofralara bereket olduğu Anadolu.

Tanırım bu Anadolu’yu,
Düğünlerin, sofraların kurulduğu,
Nasırlı ellerin hamuru ile,
Pişen ekmeğin, aşın, suyun,
Güzel insanların yurdu.

Mustafa Kaynak, 10 Aralık 2016