Uğramaz Oldun şiiri, Mehmet KÖK şiirleri

Uğramaz Oldun Şiiri

UĞRAMAZ OLDUN

Artık eskisi gibi uğramaz oldun kahve içmeye,
Karşılıklı oturup iki lafın belini kırmaya,
Sen saz çalarken, ben başlardım söylemeye,
Uğramaz oldun yanıma yanı başıma.

Korkuyorum sensiz kalmaktan, yalnızlıktan,
Ağlıyorum sabahlara kadar, gizli ve sessizce,
Telefon etsem açarmı? telefonumu ya açmazsa... diye korkuyorum.
Uğramaz oldun yanıma yanı başıma...

Ne oldu bize neden böyle olduk anlam veremiyorum,
İnan yanımda yoksun ya, şöyle keyifle gülemiyorum,
Ne olacak bizim bu sonumuz gerçi onda bilemiyorum,
Uğramaz oldun yanıma yanı başıma.
Çağırsan koşarak gelirim yanına,
Belkide hatanın büyüğü bende bilemem, kimse hatasını kabüllenemez ki,
Burada haklı haksızı tartışmıyoruz, geçmişe sünger çekip açmayalım mevzuyu bir daha, neyse...
Uğramaz oldun yanıma yanı başıma...
Değermi üçgünlük dünyada birbirimize küsmeye,
Geliyorum desem bu gün size kahve içmeye,
Ya kabul etmezsen ya geri çevirirsen, ben o zaman çok üzülürüm, neyse...
Sen uğra yanıma yanı başıma.
Çekinme bekliyorum her zaman ki yerde, şunu bilki! seni çok çok çok seviyorum...