Beddua Etmek Gelmiyor İçimden şiiri

Beddua Etmek Gelmiyor İçimden Şiiri

Sen kalbimi kırsanda bin bir yerinden,
Yara açsan da yüreğime derinden,
Bana ihanet edip dönsende sözünden,
Sana beddua etmek gelmiyor içimden.

Varsın güneş doğmasın penceremden içeri,
Varmı bu dünyada ayrılıktan beteri,
Çeksemde senden gelen her türlü kederi,
Sana beddua etmek gelmiyor içimden.

Bitti artık her şey ne yapsamda boşuna,
Kalsamda şu yalan dünyada tek başına,
Sensiz ben boğulsamda her gün göz yaşına,
Sana beddua etmek gelmiyor içimden.

Hasretin yakıp kavursada beni,
Bıraksanda yarıyolda elimi,
Zincire vurup, bağlasalarda beni,
Sana beddua etmek gelmiyor içimden.

Dikenli yollarda her gün yürüsem,
Bir mum gibi ışığında erisem,
Mecnuna dönüp çöllerde delirsem,
Sana beddua etmek gelmiyor içimden.

Sen sıcak yatağında uyurken,
Ben uykusuz kalıp sabahlarken,
Yeni bir güne sensiz başlarken,
Sana beddua etmek gelmiyor içimden.