Geç(me)miş Şiiri
Önümde.
Kıpkırmızı, yükselen bir ateş.
Arkamda sandığım ne varsa,orada.
Duvarların üzerime geldiği, gözlerimin dolduğu her an, her saniye
Ateşi yüzüme vuruyor.
Sanma ki bu geçici, geçmiyor.
Anlayabilmenin en acı haliyle, tecrübeyle anladım.
Neden diye soruyorum kendime, cevabı belli.
Eksik hissediyordum kendimi.
Ne zaman bir şeye, bir yerlere kaçmaya çalışsam, o ateşi, arkamda sandığım ateşi önümde buluyordum.
Eksikliğimi o ateş mi kapatacak?
Bak, içine attıklarımın sesi geliyor, çatır çatır. Ateşe attığım şeyler yanarak yüzüme vuruyor.
Hepsi kül oldu sanmıştım ama,
Ateşini, dumanını, kokusunu....
Hesap edemedim.
Geçmişim. Geçmişimin ateşi.
Yakıp kavurmasa da beni, sürekli önümde olduğunu hissettirmesi...
Hatırlamak, nimet miydi külfet mi? İnsanın geçmişi önünde olabilir mi?
Oluyormuş. Önümde olmasa karşıma nasıl çıkar sürekli? Nasıl hissederim bu kadar derin?
Beni bu işkenceden kurtar Ya Rabbülalemin.
Yayınlanma:
Düzenleme:
Şiir Teması (Konusu): Geçmiş, hüzün, acı, pişmanlık
Şiiri Paylaşın
378 kez okundu.