Yalnızlığa Seranat Şiiri
Yalnızlığa Seranat
Gülüşlerim Anadolu’nun bağrında yankılanıyor ,
Saatler benden çalıyorken zamanı,
Haykırışlarım yüz çizgilerimde buruşmuş.
Bir imkansızlık içinde telaş ederken sevdalar,
Bense düşmüşüm bir boşluğa.
Saçlarının çizgilerinde kuyruksuz bir uçurtmayım ben,
Belkide omuzuna konan bir kuşun yüreğindeki şefkat.
Bugün de kayan yıldızlara adadım bütün yakamozları.
Yüreğim bir yanardağ gibi kaynayarak yanarken,
Nasıl oluyor da bir buz dağı oluveriyorum bir anda.
Meğer nasılda da çok yer kaplıyorlarmış,acılarım.
Hemen kaldırıp attım yaşamın boşluğundan.
Sükutu yerleştirdim yerine.
Görebildiğim, göremediğim her yere mutluluk serptim.
İçten içe bir sevgi nasıl duyulur anlayamadım.
Atarken kırgınlıklarımı,dönüpte ardıma bile bakmadım.
Saatlerce ektim korkusuzluğu,
Her nefes alışımda ,
Bir manolya kokusu süzülürken burnumun dibinden,
Bu yalnızlık benimdi.
İlişmedim günahlarımın kıyısına.
Tamda iyi niyetlerimin ortasında asılı kalmış sevaplarım.
Bense bir çare,garip,mahzun.
Zamanın ötesinde bir yerde düşmüşüm bir boşluğa.
Düşmüşüm bir boşluğa.!!!
YUSUF TARHAN KALEMİNDEN ????
Şiir Teması (Konusu): Yalnızlık
351 kez okundu.