Ak Tenini İncitmez Kalemim Şiiri
Ak Tenini İncitmez Kalemim
Kayıplarımı yazsam
Sığacak mı ak tenine
Ya da hatalarımı anlatsam
Kınar mısın beni
Güvenmek ihtiyaçtır
Biliyor musun
Bazen hayatın yükü
Diz çöktürür insana
Bir dost eli arar yüreğin
Yükünü indirsin istersin
Ama her defasında iki katı yükle
Ezilirsin
Bu farklı der durursun hep
Oysa tüm tokatların şiddeti aynı
Acısı doruğa ulaşıp
Seni yere sererken
Aptallığın düğüm olup
Nefesini keserken
Cesedinle eğlenir dost bildiklerin
Ne bekliyordun ki desene
İnsanoğlu işte
Aynı kumaş yani
Biliyorsun da
Neden güveniyorsun diyeceksin
İyi de
İnsanlara güvenmeden
İletişim kurmadan
Yaşanmıyor işte
Tek başına dört duvar arasında
Duvarlar örüp
Yaşanmıyor yani
Kırılan yüreğimin
Tüm parçaları kayboldu
Ölüme iki parça kaldı
Birini evladıma ayırdım
Diğerini şiirlerime
Evladım ve şiirlerim de giderse
O iki parça da kırılır
Vee
Ve ölüm tek dostum olur
Canım kâğıdım
Ak tenini incitmez kalemim
Lütfen bıkma benden
Her daim içimde korku olmadan
Beni terkedeceksin diye
Gönül rahatlığıyla
Sereyim şiirlerimi üstüne
Derdimi sana dökeyim
Ben kalıcı değilim bu dünyada
Ama sen yaşatacaksın şiirlerimi
O vakit ben de boş veririm
Dost bildiklerimin ihanetini
358 kez okundu.