ân ikiye bölündü Şiiri

ân ikiye bölündü

yüzlerimizden kazındı
içimizden açılan
kovuğu
gizemler doldurdu
yüreğine tırmandığım
dağdın
temmuzda yandım

ellerinden ayrılalı
yazın bile
üşüyor ellerim
hiç kaymadın
yüreğimden
bir yıldızdın

ikibinonsekiz