Sokak Çocuğu Şiiri
Sokak Çocuğu
Tüm dünyanın ağır yükünü.
Sanki küçük omuzların yüklenir.
Her önüne gelen seni hor görür.
Çünkü sen sokak çocuğusun.
Bazen çöpte bulduğunu alırsın.
Bazen yaşamak için çalarsın.
Seni bu hale düşüren,
Sorumsuz annen ve baban utansın.
Daha hayatı anlamadan,
Karanlık sokaklarla buluştun.
O küçücük yaşına,
Koca bir ömür doldurdun.
Akranların okul bahçesinde,
Koşup oynarken yoruldu.
Sen karanlık ve çamur caddelerde,
Hayata tutunup ağlarken yoruldun.
Kimse adını bilmez.
Sen sokak çocuğusun.
Kimse seni fark etmez.
Sen karanlıklarda uyursun.
Bütün uzun geceler.
Açlık içinde geçer.
Bir parça ekmek verseler.
Soğuk yakalar bu sefer.
Tek dostun köpeğindir.
O da senin gibi kimsesizdir.
Onu herkes köpek bilir.
Ancak yüreği çok merhametlidir.
Hayat hep sana acı güldü.
Seni bu küçük yaşta üzdü.
Belki yarın iyi gülecek.
Yakında bir bahar gelecek.
Senin de bir umudun,
Bitmeyen bir coşkun olsun.
Tüm güzellikler seni bulsun.
Sana arkadaş olsun.
Mustafa Kaynak, 20 Haziran 2017
Şiir Teması (Konusu): Toplumsal kanayan yaramız
345 kez okundu.