Adı Yok Şiiri
Adı Yok
Soğuğu içimde taşısam
Kış gidiyor benden.
Erimiyor yamacımdaki karlar.
Güneş bile küsmüş bana,
Bu utançtandır karanlığım...
Işıklar beni terk ettiğinde yaştım henüz.
Bilmezdim ay ışığının bile ıstabileceğini,
Zamanın eridiği görebileceğimi...
Korku var içimde,
Yanındaysa daha fazlası...
İsmi cismi de yoktur onun,
Kalemim bile bilmez ne olduğunu.
Kafesteki Güneşimdir beni yakan,
Anahtarını karanlığıma düşürdüm.
Bana ay bile yardım edemez ki daha.
Mahkum, el kulu o da; ne denir?
Şiir Teması (Konusu): Belirsizlik
345 kez okundu.