Yaşanmayan Günlere Şiiri
Yaşanmayan Günlere
Güzel günler yaşamamıştık
maziden bir şeyi de özlemiyorduk
ne arkamızda güzel anılar
ne önümüzde mutlu yarınlar vardı
hiçbir şeyi taşımamıştık bugüne.
Düşlerimiz
saydam cam gibi kırılmasını,
yüreklerimiz
acılardan dağ yapmasını,
umutlarımız
hayal kırıklıklarından tespih yapmasını,
gözlerimiz
ağlamasını bildi.
Ne zaman hayata karşı amors durup
içi acılarla dolu bir tütün sarıp yaksak,
ancak nefeslik mutluluklar veriyordu
ve bir yudum çekmeden yarılanıyordu,
sevincimiz dumanı dağılıncaya kadar sürüyordu,
kimseler anlamıyordu...
Ama yine de yaşardık,
ne olacağımızı bilmediğimiz yarınlarda
sırf birbirimiz için yaşardık,
başka kimseler ilgilendirmiyordu
zaten kimseler yoktu
sadece ikimiz vardık.
Ayrılıklar hep uzun sürerdi
hep hüzünlü
hep ağlamaklı
yollar uzun sürerdi sana gelirken
bitmek bilmezdi bir türlü
ama hep açık.
Hüzünlerimden yastık yapardım
kocaman ve taş gibi sert,
geceleri başımı indirmeye kıymazdım
sadece bakarken dalardım
acıdan yapılmış nakışlarına,
inanmazdım hüzünlerinin de
senin gibi insancıl olacağına.
Ayrı düştük,
içimde senin boşluğun,
yolları öğrenmeye başlıyordum sana gelen,
gitmeyi bilmiyordum daha,
bütün bunları oyun zanneden
yaramaz bir çocuktum hala.
Ama yine de yaşa(r)dık
yaşama sevincimiz
yeminimiz vardı,
hiçbir zaman bitmeyen
ve hiç gerçekleşmeyen
kararmış umutlarımız.
Yine de vazgeçmedik,
bu da yaşanır mı demedik,
göğsümüzü siper ettik
yaşadık boranlarda titreyerek
ve yarınlarda ne olacağımızı bilmeyerek.
yaşadık
yaşadın anne
yaşadın
yaşattın anne...
180 kez okundu.