Uyanış Şiiri
Uyanış
Güneşi sakladım aydınlığında
yağmuru gözyaşlarında
tan yelini saçlarında
baharı sıcaklığında sakladım.
Bir seher yelinde çık gel ansızın
tanıdık bir yüz gibi
ufkuma ufuk kat
tomurcuklandır her tarafı
sensiz çok yalnızım
sensiz çekilmiyor hayat.
Mevsim kışsa mesela
havada soğuksa
yağmurda yağıyorsa çığlık çığlığa
sen yine de gel...
bir sokak kedisi kadar masum
yuvasız bir serçe gibi titreksem
nefesinle ısıt beni
bitir yalnızlığımı
dağıt hüznümü
al götür buralardan
güldür yüzümü.
Yüzündeki aydınlık
güneşin aydınlığı
batma nolursun,
gözlerinin buğusu
bulutun yağması
bitme nolursun,
sen yine de gel
dolu dolu bir aşk yaşamak için
gitmen içimin yanması
gitme nolursun.
Sen yine de gel ansızın
benden habersiz,
bir tutam bahar getir beraberinde,
sakın ha bir daha gitme
beni yalnızlığa terk etme
bana da yazık
bana da günah
seninle uyanmalıyım her sabah...
178 kez okundu.