Arzuhal Şiiri
Arzuhal
Yazda biter kış düşer
Göçe giden kuş düşer
Anılar debreşirde
Gözlerimden yaş düşer
Yel esti koptu yaprak
Sarıya çaldı toprak
Vardım yar kapısına
Yakındık olduk ırak
Sigaram kaldı yarım
Dilimde ahuzarım
Bin ümit beslemişken
Olmadı hiçbir kârım
Duvarlar nem kokuyor
Rüzgarlar sam ekiyor
Elime aldım kalem
Ucundan gam akıyor
Şiirime yük oldu
Siyah beyaz renk oldu
Bin derdim vardı benim
Toplandıda yek oldu
Ekmekte tuzumdu o
Kınalı kuzumdu o
Gönlün arzuhalini
Anlatan sazımdı o
Kırıldı kemik dilde
Ararım esen yelde
Şimdi onsuz günlerim
Savrulup durur külde
Eridi karlar yine
Şafak söküyor güne
Yarınları beklerken
Hasret kalmışım düne
Şaire yazmak kaldı
Yüreği üzmek kaldı
Madem gönülde öldü
Bir mezar kazmak kaldı
144 kez okundu.