Kara Pelerinli Kadın Şiiri
Kara Pelerinli Kadın
İlk sevda, son sevdaya gebedir
Serap’a
Bir damla gözyaşı
Geçmişi içine alan
Kayıp ülkelerin, kayıp dağlarında
Çoban ateşi, düşlerimi yaktığım...
-küçük sevdalar
Cüce anılar biriktiriyor karşı sahil-
Yabancı bir gölge bulutlandırıyor gökyüzünü
Tomurcukları kopartılmış çiçek bahçesi
Köklerini çekiyor yeryüzünün
Olmayan bir kilim nakışlıyorum
Ölüyorum yüreğim!..
Sensiz dışarıda ölüyorum...
Annem sana dönsem
Artık sığamam
İçine sığamazken insan
Hiçbir dere yatağı taşıyamaz anıları
En dik yamaçta ne kadar durabilir
Ne kadar direnir akmamak için su...
Yağmur mürekkebime damlıyor
Yayıyor beni defter sayfalarına
Yalnız kara kaplı ajandalara sığıyor içim.
Zengin bir köleyim artık
Rahmaninov’un notaları arasına sıkışmış
Kırmızı olmayan kan rengi dudaklarım
Uçsuz bir denizde
Yapraksız mevsime bakıyor gözlerim
Uzayıp gidiyor zaman
Soruyorum
İnsan ne kadar gizleyebilir gölgesini güneşten?
Tutsak kaçışla, geri dönüş arası ne kadar zaman tutar!
Tutku ne kadar sürer diye sorsam size
Bilmezsiniz
Korkunun korkusuzluğu olur mu?
İşte böyle bir zamanda yaşıyorum
Kanayan dizlerim ve çocukluğum
İkiz bir sevda yaşıyorlar yüreğimde
Yalnızlığı, bilir misiniz?
Bilir misiniz yalnızlıkta çoğalmayı?
Hiçbir yağmuru kaçırmasam
Hepsini çırılçıplak içime alsam
Söner mi ki yangınlarım?
Kokuşmuş insanlar dolaşıyor beynimde
tek seçenek çürümekse
Kapıyorum kapılarımı
Ve suçumu itiraf ediyorum:
Sizin dünyanızda , sizin cinayetlerinize ortak oldum
Artık cezamı aramaya çıkıyorum.
Şiir Teması (Konusu): Aşk
256 kez okundu.