Ben, Betonyol, Topuk Sesim Şiiri

Ben, Betonyol, Topuk Sesim

Saat onyedi kırkbeş
Bugünde yedim ekmeğimi şükürle
Yorulmuşum, beynimde karıncalar
Karıncaları dağıtma vakti şimdi.
Ağır adımlar atamadım hiç, özellikle otuzundan sonra,
Hızla ilerliyorum, ayağımda mavi topuklar, boynumda sarı fular...
Trafik yoğun yine, arabalar, egzoz kokusu, yayalar, korna sesleri, sabırsız insan gürültüsü ve farkındalıktan uzak insan kalabalığı,
Hızla ilerliyorum gürültü deli ediyor beni.
Akşam güneşi ne kadar samimisin yine, Merhaba !
Ve nihayet Betonyola yaklaştım, dar ve uzun, fakir ve acı dolu...
Hergün geçerim buradan değerini bilmek için belki bazı şeylerin.
Bakkal, çay ocağı, tuhafiyeci, tütüncü, sinekli manav, kunduracı,kapı eşiğindeki yaşlı hasta nine, çayını demlemiş- daracık havasız sokakta mutluluk arayan-dedikoducu teyzeler ve laf attığını duymadığımı sanan berber amca :)
Tak Tak Tak...
Birden topuk sesimi duyuyor ve dinliyorum yankılananı...
Ben lalüebkem...
Sanki yüreğimdeki herşeyi dövüyor bu ses.
Ne kadar güçlüymüşüm, ne kadar naif bir öfke varmış içimde, ne kadar özlem, ne kadar umut ve ne kadar sabır.
Böyle hissetmiyordum oysa.
Ben, betonyol ve topuk sesim.
Ben lalüebkem...
Hiç bitmesin istiyorum bu yol bugün
Bitmesin ki, duyayım bu sesi..
Ve çıkmayım bir daha farkındalıktan uzak insan kalabalığına...

Zözö
2019 İzmir Eylül'ü

Özlem Özen Şiirleri

179 kez okundu.