Sürgünüm Anne Şiiri
Sürgünüm Anne
Hep avcum kanadı, dizimi ovdum,
Bedenim, ruhumla vurgunum anne.
Anka kuşu gibi, külümden doğdum,
Düşersem kalkamam yorgunum anne.
Bu ömür kaç nefes, dünya kaç durak,
Yaşam -ölüm neden böyle çok ırak,
Huzur bulamadım, her şeyi bırak,
Figansız geçmedi bir günüm anne.
Kavak yeli eser sanma başımda,
Hâlâ görüyorum sık sık düşümde,
Seni benden almış küçük yaşımda,
Yazgımla doğuştan dargınım anne.
Bela her nerdeysem aradı buldu,
Gönlümde çiçekler baharda soldu,
Ömür sayfam bir bir hezimet doldu,
Estim-yağdım şimdi durgunum anne.
Dediğim dediğe adalet denmiş
Şeref sahipleri zulüm edenmiş,
Yaşanacak demler, çok öncedenmiş
Merhametsiz çağda sürgünüm anne...
Özcan İşler
177 kez okundu.