ARAFTAYIM Şiiri
ARAFTAYIM
ARAFATAYIM
Araftayım ay yüzlüm,Arafta.
Gece ıssız,sessiz,ve acımasız.
Ölümden ötesi varmı diyenlere nisbet,
Ölüm korkusu yok,lugatta silindi ismi,
Alemin,hanemin,ölümün ötesindeyim,
Tek bir can kaldı çıpla fezada serseri,
Yürek mengene arası,durdu çaresiz.
Araftayım,ne seninle ne sensiz.
Bir ayın ışığı kaldı gözlerimde,
Bir senin ışığın,bir gözünün karası
Araf girdabındayım dönerim, değirmen taşı misali,
Beklerim biçare,zamandan eser yok,
Kubbede asılı ay,senin aynan misali.
Araf dediği yer zemheri kış,
Işık donar mı?,dondu ansızın,
Zaman durdu,bülbüller sustu,
Bahçemde güllerim kavruldu.
Su damlamaz oldu,gökte asılı kaldı turna.
Sonsuzluğun orta yarısı,sessiz,
Uğultusunu duyarmı insan,ızdırabın
Araf dediğin yer,mengene arası yürek,
Bedenim yanar dumansız,can biçare.
Ne sana yakınım,ne sensiz,azad et.
Ya,sal ruhumu Rahmana gönder,
Ya,bir buse ver,kendine dönder.
Muşair/Mustafa ŞERBETÇİ.
4 Ocak 2021
Şiir Teması (Konusu): Tutku
351 kez okundu.