Muhlis Devinim Şiiri
Muhlis Devinim
İçim kabarıyor düş ve hakikatten,
Düş önümdeki derya deniz;
Hakikatse gaddar ve zalim,
Durduramıyorum hatırımdaki devinimleri, illa da deniz illa da deniz…
Oturdum kıyısına ayaklarım içinde,
Ürküyorum çekiyorum hemen,
Ama soğuktan değil!
Ama üşümekten değil!
Semayla bütünleşiyor zihnim,
Bu deryanın gökçesi düşlerim;
Kendimi buluyorum ruhaniyette,
Çünkü bu gök benim! Bu derya benim!
Anlık bir boşluk, ötede, sahiden uzak,
Kanatlı çul çürüten biri;
Süzülüyor etrafta hedefi zat,
O ancak orada, orada kendini bulabilir.
Köpürsün deniz vursun dalgalar,
Boşalsın yağmur veryansın üst baş,
Essin rüzgar savrulsun birkaç tel saç,
Bu gök benim! Bu deniz benim! Bu hava benim.
Sanırsın bitmeyecek bu hülya,
Sonu gelmeyecek bu furyanın;
Aslolandır ki kapanır çakra, açılır gözler,
Amma ne deniz biter, ne ümitler...
Şiir Teması (Konusu): Arzu
152 kez okundu.