Anlatamadıklarım ( -) Şiiri
Anlatamadıklarım ( -)
Neresinden başlasam bilemiyorum..
Onca yoksunluk çıktı ki karşıma,
Sen yoksun, hatırlayamıyorum..
Ötekini, berikini, geleçek olanı.
Bilirsin hep çektim.
Çok çektim ki dik durayım.
Başımı eydim.
Çünkü baktığım her süret sanki sahtekâr..
Sanki üç kağıtçı, duzanbaz..
Oda yoksun ama karekterden..
Beter yani..
Bizden uzak ola..
Nafile..
Şeytanın askerleridir insanların kalbine binen.. Her insan kaldırdı başını,
Kumandalı bir robottu insan.
Eğdim başımı bakmadım..
Baksam anlayacak tım..
Anlasam öfkelenecektim..
Öfkelensem kalacaktım yine tek başıma..
Kahpe bir kalabalıkla..
Bilirsin kanımın korkmadım hiç..
Korktuğum kanım dökülürken kan dökememekte.
Çünkü gözlerinin içinde barış yazana Cenk yapılmaz..
Barış diyen bir ruh incitilmez..
Harlanmaz..
Delimisin? Ölüm getirir..
Ha sensin, ha ben.
Ha o , ha bir başkası..
Nereden başlasam bilmediğimden bu kan..
Bu kan revan beden ..
İnanmayacaksın biliyorum..
Tahsildar bir bebeydim..
Suskun, eziyetli..
İllede yoksun..
İnanma mak dediğim şaşkınlık..
Eğdim diyorum başımı, şaşırma buna..
Haklılığım baki anla..
Görsen nasıl fırıldak, sırıtır sırtın dönende..
Yüzün dönende büyük dost,
Senin nasıl ölür görsen..
Tıpkı devlet yayınları gibi..
Ciddi, kesin ve net..
Bilirsin yalandır tek ajanstan yalan satan sistem.
Bilirsin dostlukları..
Bilirsin sen.
Yitirmedim aklımı bu bir sitem..
Önce kendime, hep kendime kızmam..
Bak başlayamadım bir yerinden,
Hayatımıda bir yerden başlayamadıpımdan,
Göz yaşımı kimsenin karşısında akıtamadığımdan,
Beni sevmen değilmiydi..
Acıdan değil, haksızlıktan ağlamam..
Nasıl eridim sana bilsen..
Nasıl hoştun, nasıl dost..
Sevmem bu yüzdendi seni böyle..
Anlamakta abim olduğundan .
Fark etmişsindir..
Ettin, gördüm..
Darbeler arasında güldüm sana.
Beynime inen demire kadar dır hatırladığım..
Sen yoksun..
Birde yoksunluk..
Travmalar artık davetlim..
Anlatamadıklarım.
Bilemiyorum..
Bilemiyorum.
Bereden başlasam bilemiyorum...
Ömer UZUN
Şiir Teması (Konusu): İçsel
203 kez okundu.