YOLUMUZ... Şiiri
YOLUMUZ...
Yolumuz!..
Gölgeler kapladı renklerimizi,
Bahçemiz bozulmuş; güllerim nerde?
Bir meçhul âleme taşıdı bizi,
Bülbüller bilmem ki hangi seherde?
Yağmur, sel, fırtına; sanki kış vurdu,
Hazan, geldi geçti haber vermeden.
Yapraklar, solmadan döküme durdu,
Zamanı atladık vakti gelmeden.
Belli ki tabiat küstü insana,
Dünyanın çehresi bir tuhaf oldu.
Döndü de zamansız kapanan hana;
Ormanlar bozuldu, hava gaz doldu.
Hasta ölümleri aştı savaşı,
Korkunç kazalarda nice telafat.
Bil ki insan hırsı belanın başı,
Almıyor kafalar artık nasihat.
Şimdi böyle, düzen arza musallat,
Belki ahir zaman yaklaştı artık?
Uygarlık denilen arsız tezvirat
Arttıkça, toplumdan hayayı attık.
Artık ne düzelir, neler yıkılır?
Bağlı kaldı eller ve de kolumuz.
Bilen kim; içinden nasıl çıkılır?
Mahşere gidiyor sanki yolumuz...
10.09.2018
Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
Şiir Teması (Konusu): Bazen görünen köye de kılavuzluk yapmak gerekebilir. Bunu yapmağa
227 kez okundu.