BOĞULMUŞ SAATLER Şiiri

BOĞULMUŞ SAATLER

Akşam;
Tüm kasvetiyle
Ağır ve aheste çıkarken karşıdan;
Yalnızlığın
Dayanılmaz kokusu girer
Kapı aralığından.
Duygularım,
Mecburiyetten terk edilmişliğin
Elbisesini giyer.
Çaresizlikten
Bulamam kaçacak bir yer.


Gecelere
Teslimiyet başlar istemeden.
Sensizlik;
Örter üstüme,
Yorganını inceden.
Kâbusların, Canhıraş sesleridir,
Ortalığı dağıtır.
Akamaz gözyaşlarım,
Şaşırır, dona kalır.

Notaları silik,
Bilinmeyen bir Hüzün senfonisi başlar,
Odamda.
Yokluğun,
Gerine gerine karşıma geçtikçe,
Çoktan
Öldüğümü anlarım
Garipçe... (1.6.2002 tarihli 3.şiir kitabımdan)

Dursun TOMBUL Şiirleri

201 kez okundu.