İstenmeyen Oldu Şiiri
İstenmeyen Oldu
Ben ölmek istemiyorum dedi adam,
Ölmedi de.
Yürüdü gitti cüzzamlı köylülerin arasından.
Türküler söyledi, ağzına attı karanfili.
Keşfetti çocukluğunu bahçedeki çam kozalaklarıyla.
Ben susmak istemiyorum dedi kadın,
Susmadı da.
Devirdi kürsüsünü sessizliğin ilk kez.
Düşünceleri infilak etti ikinci katında evinin,
Düştü Turgutlar ve Özbenlerin düştüğü yere.
Ben anlamak istemiyorum dedi çocuk,
Anlamadı da.
Sürdü oyuncaktan trenini, zamanın raylarında.
Ne büyüdü de küçüldü, ne küçüldü de büyüdü.
Neyse o oldu olması gereken anlarda.
Ben durmak istemiyorum dedi Dünya,
Durmadı da.
Zamanlar ve hayatlar çaldı sevda yataklarından.
Halbuki yatacak daha çok zindanı vardı Sabahattin'in,
Nero'nun yakacağı çok Roma.
Ben duyulmak istemiyorum dedi şarkı,
Duyulmadı da.
Oval masalardan döküldü kırmızı üzümler.
"Amsterdam!" diye bağırmadı bu sefer Brel
Sildi alnındaki birikmiş teri.
Ben anılmak istemiyorum dedi şair,
Anılmadı da.
Korkunun ecele değil, ona faydası vardı.
Uyanırdı bir hırs ara sıra, yakamoz gibi içinde,
Caligula gibi sevince öfke katardı.
168 kez okundu.