Yorgun Şiiri

Yorgun

Yürüdüm koşamadım,
Yaşlandım, yaşamadım,
Tay tayla başladığım,
Yollar yorgun,
Yokuş yorgun, düz yorgun.
Yaşlı, fani dünyanın,
Kendi yorgun,
Kışı yorgun, yaz yorgun,
Baharında güz yorgun,
Böyle yaşamaktan da,
Gönül yorgun,
Göz yorgun,
Kabuk değil,
Öz yorgun.
Hak için uğraş veren,
Dilim yorgun,
Dudak yorgun,
Söz yorgun.
Sönmek nedir bilmeyen,
Dur durak dinlemeyen,
Bir kalıba girmeyen,
Bağrımdaki köz yorgun.
Dostum diye sevdiğim,
Can yoldaşım dediğim,
Güvenip de verdiğim,
Sırlar yorgun, koz yorgun.

Abdullah Haktankaçmaz
(Vaveyla adlı Şiir kitabımdan)
ah6334@gmail.com

Koz : Karşısındakini alt edecek etkili şey.
Saldırış fırsatı
Köz : İyice yanmış, ateş durumuna gelmiş
odun veya kömür parçası.

Şiir Teması (Konusu): Esas yorgunluğun ne olduğu

Abdullah HAKTANKAÇMAZ Şiirleri

239 kez okundu.