Yağmur şiiri, Ali GARBİOĞLU şiirleri

Yağmur Şiiri

Bir;
Akşam Üstüydü,
Dolaşıyordum,
Dilimde;
Zeki Müren Den Kalma,
Eski Bir Şarkı.
Bir De Baktım Ki!
Karşımda”Düden” Parkı.
Ben Parka Bakıyordum,
Park Bana bakıyordu,
Mağrur, Mağrur.
Yine aklıma geldi,
Aklımdan bir türlü çıkmayan!
“YAĞMUR”

Son zamanlarda,
Onu,
İhmal etmesine etmiştim.
Huyunu bilirim,
İyi tanırım,
Yine küskün, yine darğındır,
Bana,
Aylar var ki!
Tek satır yazmadım sana.

Sonra usul,usul,
Çekildim bir kenara,
Seyrediyordum olup biteni.
Şöyle bir Baktım,
Kimde ben ne kadarım,
Kim bende ,
Ne kadar kalmış diye.
Onu tanıdım tanıyalı
Yağmur bu,
Yapacağını yapıp,
Aklımı başından almış

Kaderin;
Cilvesi Olsa Gerek.
Bir Türlü alışamamıştım,
Açmadı Beni,
Antalya’nın Havası.
Benim Onurlu Memleketim!
REYHANLI’NIN!
“AMİK OVASI”.!

Yağmur çiselemeye başlamıştı,
Ağırdan, ağırdan.
Düşünüp taşındım,
Kendimi bir kafeye attım.
Gözün televizyona takıldı,
Alt yazı geçiyordu,
Neymiş efendim,
İçki reklamlarına,
. Yasak koymuş,
“RÜTÜK,”
Varsın onlar yasak koysunlar,
Ben çoktan sarhoştum,
Hemde körkütük.

Durup dururken,
Aklımdan çıkmıyor demiştim ya,
Yine aklıma geldi,
“ YAĞMUR”
Şöyle bir hafızamı yokladın
Yağmur’u araştırmıştım
Ne Ankaralı, Ne İstanbullu,
Yağmur Sen;
Nede Bursalısın.
AMA!
SEN;
Yazdığım Ve Yazacağım,
Tüm Şiirlerimin!
Vazgeçilmez Ve Tartışmasız;
“ONURSALISIN….!’

Ali GARBİOĞLU.
Antalya.