Senin Adın Hasretti Şiiri
Senin Adın Hasretti
Sen ey;
Nemli bakışlarının hisli dünyasında,
Beni baştan yaratan.
Sen:
Gün be gün büyüyen,
Aşkların en yücesiydin,
Gönlümde;
Boylu boyunca yatan.
Sen yaşantımın goncasıydın,
“YAĞMUR”,
Kocaman.
Dönüşü olmayan veday, dı,
Bir anlam veremiyordum hüzne.
Sensizlikten yana eserken meltem,
Saatler durmuş,
Takvim yaprakları solmuş,
Sensizliğe akıp giderken zaman,
Sendin o gönlümdeki Yağmur,
Sen bir tanemdin,
Kocaman.
Sen gittin gideli,
Güney kıyılarına poyraz uğramaz.
Gündüzlerim çile,
Gecelerimde asır.
Sensiz kaldığım bu yaz.
Çaresizliğimi hiç sorma!
Ne ah dinliyor,
Ne de aman.
Sen gönlümü yakan güneştim,
Yağmur;
Kocaman.
Sen yaşantımdaki sönmez ateştin,
Koru küllenmeyen duman.
Düşüncelere dalardım,
Zaman, zaman.
Bu şiirimin bir ismi olmalı,
Didar_ı yaman;
Sen sınır tanımaz arzularımdın,
Sen bitimsiz özlemlerimdin,
Senin adın hasretti,
Kocaman...
Ali G A R B İ O Ğ L U/ İskenderun.
Yayınlanma:
Düzenleme:
Şiir Teması (Konusu): Özlem.
Şiiri Paylaşın
330 kez okundu.