Bir Garip Kumaş Şiiri
Ağzımın üstünde bir garip kumaş,
Ne kulak razı olur, ne de sever onu baş.
Maskesini çıkaran insan, bambaşka biri oluyor,
Bir başka tabirle, adeta evrim geçiriyor.
Altından belki güler, belki ağlar,
Belki anana söver, belki sana sayar.
Göz görmez onu, sadece kendi anlar,
Bundan fırsat buldu, çok günaha girdi insanlar.
Tabi kimse söylemedi, başına bela olacağını nerden bilebilirsin?
Ne konuşabilirsin onunla, ne de yemek yiyebilirsin.
Öyle bir noktaya geldi ki, indirince kendini suçlu hissedersin,
Ey maske! Allah senin belanı versin.
Ali Bozkurt
Yayınlanma:
Düzenleme:
Şiir Teması (Konusu): Maskenin zorunlu olduğu dönemlerin verdiği buhran sonucu ortaya çıkmış bir çalışmadır.
Şiiri Paylaşın
185 kez okundu.
Bir Garip Kumaş Şiiri İçin Yorum Yaz...
Bu şiir hakkında henüz yorum yazılmamış.
İlk yorumu üstteki formu kullanarak yazabilirsiniz.
Benzer Ali Bozkurt Şiirleri:
- Matem (216)
- En Güzel Yol (309)
- Sensizlik Senfonisi (269)
- Tam Şah Damarımdan (186)