Sensizlik Şiiri
Bulutlar ağlardı halime
Nice düştüm bu gurbete
Kim bilir ne çekeceğimi
Ölüm müydü yoksa tek çare
Halim harap yalnızım sanki bu elde
Unutulmuş gül gibi bir yerde
Sensin bu derdime tek derman
Sensizliğe uyanmak da var bu düşte
Sarı bir bozkır gibi yüreğim
Issız ve bir o kadar yalnızım
Daldan düşmekte olan bir yaprağım
Umudum, hayallerim tükenmek üzere
Özledim; eskiyi, yeniyi, her şeyi
Acıları, hüznü, mutluluğu, kederi
Bilmem nedendir içimdeki bu sıkıntı
Anladım dertlerim hep sendendi.
Yayınlanma:
Düzenleme:
301 kez okundu.
Sensizlik Şiiri İçin Yorum Yaz...
Bu şiir hakkında henüz yorum yazılmamış.
İlk yorumu üstteki formu kullanarak yazabilirsiniz.
Benzer Adem Taşdemir Şiirleri:
- Cennet (295)
- Hak Yolu (246)
- Neden? (422)
- Ölümün Başlangıcı (496)