Sivas'ta Yoksul Çocuklar şiiri, Yavuz Bülent BÂKİLER şiirleri

Sivas'ta Yoksul Çocuklar Şiiri

Sivas'ta Ulu Cami avlusunda çocuklar
yalvaran gözlerle etrafa baka baka
açıyorlar küçük esmer avuçlarını:
-emmilerim sadaka!emmilerim sadaka!

hükümet konağı'nın yanında biri
bir kemik kalmış bir deri...
"boya-cila yimbeş,boya-cila yimbeş!"diye ağlıyor
ve daha fırça bile tutamıyor elleri

garipler pazarı'nda körpe çocuklar
yorgunluktan güzelim elleri al al...
öldüren bir çığlık dudaklarında:
-boş hamal!boş hamal!boş hamal!...

nane satan,su satan yetim çocuklar
şarkı söyleyemediler,güneşe,aya...
biliyorum ne masal dinlemeye doydular
ne oyun oynamaya...

Bezirci'de,Yüceyurt'ta,Altıntabak'ta...
çocuklar var incecik yüzleri nurdan.
ama toz-toprak içinde elleri ayakları
oyuncakları çamurdan...

ve günahkar çocuklar,suçlu çocuklar
mahkeme salonunda bakarım dizi dizi.
bu suç bizim suçumuz,bu günah bizim
affedin bizi.

gökteki yıldızlar kadar sayısız
ah yurdumun kimsesiz ve yoksul çocukları
anladım farkınız yok koparılmış başaktan!
alın bu gözleri benden,alın bu yüreği artık
utanıyorum yaşamaktan.

Yavuz Bülent BÂKİLER