Ateşten Yolculuklar şiiri, Serkan KARAYEL şiirleri

Ateşten Yolculuklar Şiiri

Fırtınaydık durulduk
Harlanan ateşlerde savrulduk
Sessizlik dağladı gönül yollarımızı
Maziler, bir bir örseledi hatıralarımızı

Sitemimiz, karanlıklar ardındaki ufka
Hırsımız damla damla akan sulara
Sınırlar çok dar böylesi çağda
Gel de volta atma süresiz yangınlarda

Kim durduracak böylesi ısrarlarda
Zaman çok geç öfke yolculuklarında
Bir kıvılcım gerek büyük kavgalara
Tane tane dökülmek gerek kıyılara

Kim bu harabat şehrinin sefiri
Çaresizlikte bitap düşmüş neferi
Israrla sorgulasa da temeli
Vardır elbet bu nefsin ezeli süresi

Ara sıra arasada ümidi
Yoktur bu canın senedi süresi
Tek tek karalasa da defteri
Bitiremez bu üzerinde ki çizgileri

Zifiri yollar çıksada aydınlığa
Bir tohum gerek bu çağa
Temenni etmez kötülüğü insana
Sohbeti yetmez irfanı hoş olana

Derya denizi sarmışsa ceharet
Bir güneş doğar bu yolculuğa
Sanki sessiz bir esaret
Kelam ile gönülleri yeşert

Merasimi yoktur bu şölenin
Ne insafı, ne de acısı bekler
Gözlerinden uzak bu yüreğin
Gözü karadır bu hoyratlı esen yelin

Damla damla akacak olan selin
Vakti yoktur bu devrin
Ya kalmak ya gitmek
İkiside birdir bekleyen için