Kainatın Ta Kendisi Şiiri
Omzumda ki yerini , melekler kıskanıyordu,
Her nefes alışında , beni çok özleyeceksin..
Hasretin.. Bedenimi en derinden sarıyordu ,
Ben yaşadıkça , bil ki ; Sen ölmeyeceksin…
Ne zaman biter bu oyun ,ne vakit iner perde !
Kavuşur muyuz acaba , bir başka seherde ,
Şarkılar da şiirlerde , inleyen tüm nağmelerde ,
Beni göreceksin unutma ! Baktığın her yerde …
Hatıran olarak kalır , gönlümde yaptığın ihtilal ,
Sen… Ben istediğim müddetçe güzelsin !
Harcadığın sevdalar , yazık ettiğin ihtimal ,
Gel de sar , sarmala .. Ebediyen düzelsin…
Benim sevgim , senin bahçende ; nadide bir gül’dü ..
Helal olsun sayende ! O da sarardı , döküldü ,
Bu satırlar ki .. feryad değil içimdeki sestir ,
Ben de ki yerin hâlâ .. Asil ve mukaddestir …
Kalplerden dudaklara yükselen sesi dinle !
Ey .. O yalan geceye , tanık olan bedeninle ,
Zaten… Sen Çiğdem , ben Melih değildim,
Yine de bir sana diz çöktüm , bir sana eğildim …
Güneş tutulur , ay tutulur , ben tutulmazdım da,
Sen de biliyorsun ki , tesadüf haddinden fazla idi..
Tenine dokunmasam ,insan olduğuna inanmazdım da,
Melek miydin , şeytan mı orası hep muamma idi…
Ezbere bildiğim , O güzelim yüzünü ..
Tanımıyormuş gibi davranmak zorunda bıraktın !
Ayaklarına sermek , isterken gökyüzünü…
Sen ki.. Hem canımda , hem yanımda iken ıraktın…
Hiç demedim , keşke tanımasaydım diye,
Lakin , bu kadar tanımana izin vermişim ne diye !
Giderken , bileğime taktığın hediye ,
Bile , ağlıyor her gece sen.. Sen diye …
Gözlerim bulutlar gibi dolduysa da...
Bir kez olsun ah etmedim sana ,
Billahi unutmuşum gülümsemeyi ,
Nasıl bir şeydi az anlatsana ….
Senin için sızlayan kalp bu kadar elemle..
Yaşar elbet.. Hatıran durdukça sinemde ,
Dilim varmaz ! Pişmanım demem , diyemem de…
Açtığın yaralar kapanmıyor , az anlasana….
Duygusuz musun Ey güzel ! birazda sen ağlasana !
Her gülüşün içimi yıksa , yaksa , dağlasa da …
Ben değilim ki , yaradılmış kainatın efendisi ..
Benim için Sen idin , Kainatın ta kendisi …
Yayınlanma:
Düzenleme:
Şiiri Paylaşın
129 kez okundu.