Melankoli Şiiri
Beni en güzel günümde
Sebepsiz bir keder alır.
Bütün ömrümün beynimde
Acı bir tortusu kalır.
Anlayamam kederimi,
Bir ateş yakar derimi,
İçim dar bulur yerimi,
Gönlüm dağlarda bunalır.
Ne kış, ne yazı isterim,
Ne bir dost yüzü isterim,
Hafif bir sızı isterim,
Ağrılar, sancılar gelir.
Yanıma düşer kollarım,
Görünmez olur yollarım,
En sevgili emellerim
Önüme ölü serilir...
Ne bir dost, ne bir sevgili,
Dünyadan uzak bir deli...
Beni sarar melankoli:
Kafamın içerisi ölür.
Sabahattin ALİ
Dağlar ve Rüzgar, 1934
Yayınlanma:
Düzenleme:
279 kez okundu.
Melankoli Şiiri İçin Yorum Yaz...
Bu şiir hakkında henüz yorum yazılmamış.
İlk yorumu üstteki formu kullanarak yazabilirsiniz.
Benzer Sabahattin ALİ Şiirleri:
- Hapishane Şarkısı IV (244)
- Ağlayı Ağlayı (589)
- Çocuklar Gibi (285)
- Hapishane Şarkısı V (208)