Müebbete Mahkum Ettim Ben Seni şiiri, Özcan İşler şiirleri

Müebbete Mahkum Ettim Ben Seni Şiiri

[ kalin ]
Kaç vadiye gömdüm can kırıkları,
Müebbete mahkum ettim ben seni.
Dört bir yana saçtım, hıçkırıkları,
Müebbete mahkum ettim ben seni.

Benden uzakta dur bol bol seyran et,
Sen ister matem tut, ister bayram et,
Herkesi kendine, büyük hayran et,
Müebbete mahkum ettim ben seni.

Söküp aldığında kalbi göğsümden,
Alâkayı kestim yıldan mevsimden,
Duy kulaklarınla benim sesimdem,
Müebbete mahkum ettim ben seni.

Ne görecek gözüm ne sözüm kaldı,
Yanıp kavrulmayan ne özüm kaldı,
Ne dumanım kaldı ne közüm kaldı,
Müebbete mahkum ettim ben seni.

Huysuz bir mevsimin, cumartesinde,
Hoyrat nağmelerin son perdesinde,
Kaç celsede vicdan mahkemesinde,
Müebbete mahkum[ kalin ]
Erdem, içte yeşeren sevgi bağından geçer,
Zaman halkası kopmaz, pekâlâ biliyorsun.
Hakk'a meyilli olan hep meşru yolu seçer,
Çıkmaz sokağa sapmaz, pekâlâ biliyorsun.

Hata üstüne hata kim nasıl hayra yorsun?
Yandığını görüyor, yanıyorum diyorsun,
İnadından ateşin üstüne gidiyorsun!
Bunu bir çocuk yapmaz, pekâlâ biliyorsun.

Zaman döner, dolaşır örttüğün güne gelir,
Ertelenmiş bir hesap, gündeme yine gelir,
Üstü kapatıldıkça, söz elbet düne gelir,
Güneşi kimse öpmez, pekâlâ biliyorsun.

Ne yalanlar uydursan seni, kandıramazsın,
Ne tür bahane bulsan zor inandıramazsın,
Kendi yangınlarını kendin söndüremezsin,
Vicdan çıkara tapmaz, pekâlâ biliyorsun.

Her kanundan kaçanın vardır, utanç karası,
Gerçek zehir zemberek, özgüven fukarası,
Olmaz; yüzü akların, gocunacak yarası,
Bulutlardan nem kapmaz, pekâlâ biliyorsun.

17.12.2019- Ankara
Özcan İşler etttim ben seni.

11.12.2019- Ankara
Özcan işler