Külüme Karışan Kanda Yanarım Şiiri
Yağmur değil yağan başım bulutlu
O yüzden her gece yere inerim
Firakın tüketse gönlüm umutlu
Kör olsa çerağım yan de yanarım
Yakıyor gönlümü hicranın nârı
Meyl etsem cevrine söner menârı
Alâm-ı firakın sönse efkârı
Hatıran bırakmaz dünde yanarım
Bicâre-i aşktan bu bezmi hâlim
Yakmaz mı ruhunu aşk-ı vebalim
Kendimden gidipte yitse mecalim
Durr-i can dediğim anda yanatım
Niye pejmurdesin niye bu ahzân
Şu divane gönlüm diyor ki bazen
Kavrulsa mevsimler kül olsa hazan
Ney’in ağladığı ün de yanarım
Ferhat’ı dağlara bir Şirin attı
Mecnun Leylasını çölde bıraktı
Bir kere yan diye ferman çıkarttı
Birde kül olmasam bin de yanarım
sineni, sinemden usulca çeksen
Aşk diye sunduğun nâr’ına yaksan
Savurup külümü uzaktan baksan
Külüme karışan kanda yanarım
Nilüfer Gür Gökdemir
silifke
Yayınlanma:
Düzenleme:
Şiiri Paylaşın
153 kez okundu.