Şehirde Öksüzsün Ağaç şiiri, Hamdi Oruç şiirleri

Şehirde Öksüzsün Ağaç Şiiri

Şehirde Öksüzsün Ağaç

Bu şehir yıkılsın
Şehirde öksüzsün ağaç
Güneşe gidiyorum...
Ağaç ben gidiyorum
Şehirde öksüz gönlüm

Gel git bu şehirden ağaç
Orman sana Nuh gemisi...
Bu şehir batsın

Sevmem bu şehri
Bu şehir yansın
Bu şehirde öksüz ağaç
Öksüz kuş ve gönlüm...

Ey ağaç
Güçsüzü kovanı sevseydim bu şehri severdim
Gönlümü de kovuyor bu şehir

Bu şehir kovuyor ikimizi de…
Sen apartman önünde bir ağaç
Ben sokakta bir insan…
Her pencereyi örten dalın kesilmiş senin
Şu penceredekiler şikayet ettiler şu dalını
Bu penceredekiler şikayet ettiler bu dalını
Kestiler bir çok dalını
Ve yola bakan dalların da kesilmiş…

Ve bakışların şöyle diyor:

Kim dikti bu apartmanları
Ben onlardan önce buradaydım
Kuşlarım uçmuşlar ormana
Birkaç küçük dal
Birkaç yaprak kalmışım
Bir değneğe benzettiniz beni
Şu yaşlı halimle nasıl giderim ormana…

Şehir büyüklüğünden utan
İki misafiri çok gördün kendine