Anneler ve Ölüm şiiri, Hamdi Oruç şiirleri

Anneler ve Ölüm Şiiri

Anneler ve Ölüm

Ölüm ölsün anneleri öldürüyor ölüm
Öldü annem
Açık kapısıydı sevincimin annem

Açık kapısıydı sarayımın Annem...

Anne için ağlamak ibadettir
Elim oldu dilim oldu annem
Açık kapısıydı sevincimin
Açık kapısı cennetimin
Şimdi ninnilerin ağlasın
Neden öldün anne

Anne için ağlamak ibadettir
Lekesizdir alnın aklıma geldikçe ağlıyorum anne
Yıkanırdı seccadenin derelerinde

Şu dağlar ölseydi sen ölmeseydin anne
Ninnilerin şu derelerle akan
Anneler de mavi deniz gibi
Ben denizimi kaybettim
Gök yüzümü kaybettim
En kusursuz güneşi annelerin yüzünde gördüm
Ben güneşimi kaybettim
Sütten beyazdır annelerin sözü
Ağlamak için yaratılmış annelerin dizi...
Ben beyaz ufukları kaybettim

Dünya da dört dinsiz duvardır anne
Taş gibi soğuktur içi-dışı
Anne bu hapishaneme açık pencereydin
Tek pencere sendin açık kapı tek sendin bu zindanda
Hayatın dinsiz yokuşlarında kanattın bana

Sensizlik zalim
Öğütler ek anne bahçesine aklımın
Aklım akıl değil

Ona çok muhtaçken
Öldü annem neden kader

Sen benim çirkin gözlerimi seven tek insansın
Eyüp sultandın her zaman gönlümü misafir gibi ağırlayan

Neden öldün anne
Öldün
Öldüm
Dirilmem sura üfürülse
Sen değil güneş ölseydi kararmasaydı böyle dünya

Ölüm yaptığına bak
Bak fotoğraflarım çirkin
Ölmeseydin anne
Böyle çirkin olmayacaktı fotoğraflarım...
Öğütler ek anne bahçesine kör aklım
Aklım akıl değil bilirsin

Aç avuçlarını mavi gökler gibi avuçların bana
Sevgin zengin denizdir hüznümün yangınları dinsiz
Ömrümün alçak gönüllü dağları beyaz saçların …
Ben beyazlık olmayan bir dünya için yaratılmamışım anne

Açık kapısıydın cennetimin sen

Şu halime bak
Kirli ellerim çeşmesini yitirdi
Yokluğun cehennem
Anla bir senin derdin gül anne
Ölmeseydin anne

Gurbetlere düştü yolum
Ben gurbetler için yaratılmamışım ki anne
İğne iplik aldım
Söküklerime
Söküklerim bitmiyor anne
Ve bir kaç günde bitti aldığım iğne iplik

Ben senin hasretin için yaratılmamışım anne
Ayrılık okuyla öldüm anne
Bu dünya gurbetinde bin ağladım bir güldüm anne
Ve sana hasret de başladı

Öldü neden annem ey kader

Ben senin ölümün için yaratılmamışım ki anne
Gözlerime göz yaşı verilmiş
Yetmedi senin ölümüne hep ağladım

Ben senin ölümün için yaratılmamışım anne
Göz yaşım az gözlerimde
Kan ağladım
Anneler ölünce kan ağlamalı göz
Dağ gibi inlemeli öz

Ben sensizlik için yaratılmamışım anne
Parçanım senin
Ağaçsın dalım
Sensizlik ölüm anne

Çocukken de kaybetmeye dayanamazdım seni
Kör karanlığa girdi acemi yolum
Sensizliği hep kirli çöl bilmeliyim anne...
Ben senin yokluğun için yaratılmamışım

Sensizlik ölüm bana
Çiçeklerde kokusunu aradığım sensin...
Ölmeseydin anne
Sensizlik bir ölümmüş

Tozlu yollarda ayağının tozunu aradığım
Sensizlik zor kerre zor cehennem kerre cehennem
Dünya gitti geldi her gün ayrı cehennem
Ben sensizlik için yaratılmamışım anne

Toprakta kokunu aradım
Sensizim şimdi
Mezarına koşuyorum
Derdim dağ

Sensizlik neler neler öğretti anne...
Sensiz saray saray değilmiş

Ben senin yokluğun için yaratılmamışım anne
Dağ olmuyor gönül sensiz
Sevincim dağ değil...
Bağ olmuyor gönül sensiz
Bu dünyayı sevmek için...
Çiçek açmak için
Sana muhtacım

Ey derdi gül olan
Tek sensin derdi gül olan
Sarıdır rengi sensizliğin
Hangi zengin güneşte var sendeki nur
Kim olabilir bana senin kadar güneşli
Ben güneşsiz bir dünya için yaratılmamışım
Ölüm yaptığına bak

Hasretinle tanıştım ateşle tanıştım
Bir mezarın gül bu koca dünyada
Ey derdi bana gül olan
Elleri dili gönlüme gül olan

Dağın niyeti belli değil
Denizin niyeti belli değil
Senin derdin gül anne...
Bir mevla bir de sen varsın benim için
Bir tek mezarında çiçek oluyorum
Ben yokluğunla yaşamak için yaratılmamışım anne
Ölüm yaptığına bak

Anne bana mezarın bile lazım bu çürük dünyada
Bir sensin bu sarayın açık kapısı…

Ey dertlerimin ilacı
Senin ayaklarının altındadır cennetim
Sen cennet ağacısın dünyamın
Elleri öpülesi, yüzü güneş bilinesi
Sırtımda taşırım senin kabe’ni...

Secdeli alnını özledim
Öpülesi elini özledim
Unutmuştum seni ya anne Kabe bana darıldı...

Ölünce anneleri ağlasın çocuklar
Ağlamaları sensizliği anlatır bana

Eylülde solan gül sensizliği anlatır bana...
Ben sensizliği ateşi yaşamaktayım anne...

Hamdi Oruç