Ağacın Gül Savaşı Var şiiri, Hamdi Oruç şiirleri

Ağacın Gül Savaşı Var Şiiri

Ağacın Gül Savaşı Var

Şu şehir cahil
Şu şehirde bir gönlümün bir de şu ağacın
Gül savaşı var yalana

Güllere ve kuşlara açık kucağı
O gülü gölgeledi
O ağaçların gülü
Ağaçların gül savaşı var her asırda
Asrım çöl gönlüm gül bir ağaç dibinde
Şu Taifin gül kokusuna tıkalı gönlü

Ağacın da gül zikri var
O ağacın zikri gül
Gölgelemiş gülü
O ağaca kurban olayım
Gönlüm de o ağaç gibi bu çölde
Gül sevgiye gölge sunuyor
Ağaçları severim

Aynı çölde gönlüm
O ağacın gül savaşı var
Ağaç deyip geçemem
Gölgelemiş gülü

Ey o gülü gölgeleyen ağaç
Sana nasıl ağaç deyip geçeyim

O çölde gönlüm şimdi
Ve
O ağacın gül zikri var
Ağacın eli var dili var
Yaprağı var gülü var...
Ağaçta aşk...
Yıkılmayan bir aşk
Kış rüzğarlarına direnen o aşk

Şu o gülü gölgeleyen ağaç gibi
Şu ağacın bal aşı var
Ağaçları severim

Ağaçları severim
Anne gibidir ağaç da
Ağaç deyip geçemem
Nasıl ağaç deyip geçeyim
Baharın çocuğu o
Toprağın duası...
Ağaçta dua

Bir çöl asırda gönlüm şimdi
Her ağaçta güneş özlem var

Sokağımızdaki şu ağacın
Dallarını kestik
Yeşilliğini kesemedik
Ağaç deyip geçemem
Bahar var içinde ağacın

Ağaçları severim
Bu çöl hayatta gönlümde
Ve
Ağaçlarda bir güneş var
Perdelenmeyen bir güneş
Ağaç deyip geçemem
Nasıl ağaç deyip geçeyim ağaçlara
Ağaçların hikayeleri içimde güneş gibi ...

Ormanın tepesindeki en büyük ağaç
Ey ağaç
Ağaç deyip geçemem
Sana
Dağ-taş elinde
Taşa geçer sözün
İçinde nur var ağaç senin
Nasıl ağaç deyip geçeyim sana

Şu şehir katil
Bu çöl şehirde gönlümün
Ve
Ağacın dertli başı var

Bir tepede yalnızlığı gölgeleyen ağaç
Ey ağaç
Ağaç deyip geçemem sana
Saz olursun söz olursun
Öpülesi ellerde
Defter olursun
Kalem olursun...
Nasıl ağaç deyip geçeyim sana

Köy meydanını gölgeleyen ağaç
Ey ağaç gönlüm gibisin
Kışa katlanırsın
Yaza katlanırsın
İçinde nasıl bir aşk var ağaç senin...
İçimde bir özlem var dallarına kuşlarına...

Ağaçları severim
Şu çölde gönlümün
Ve
Ağacın göklere koşusu var
Adım adım koşar göklere
Maviliğe ersin ağaç

Kırlarda papatyaları gölgeleyen ağaç
Ey ağaç
Ağaç deyip geçemem sana
Ey ağaç
Duada mı dalların
Bulut gelir çağrına
Ateş mi düştü bağrına
Nasıl bir duan var ağaç senin

Bu çölde gönlümün
Ve
Ağacın gözü var kaşı var
Şu ağaçta bir cesaret var her gönle sığmaz
“ağaç” deyip nasıl geçeyim ona

Bahçemize şemsiye olan ağaç
Ey ağaç
Keşke sana benzeseydi gönlüm
Gurbet gurbet gezdirmiş
Eli sopalı bir hayat...
Ateş görür kaçmaz ağaçlar
Conkbayırında askerlere benziyor cesurdur onlar
Ağaç deyip geçemem ağaca

Şu şehir çöl
Bu çölde gönlüm
Ve
Ağaçlar büyüsün göklere
Ağaçlar gibi sarıl nura toprağa gönlüm
Ağaçlar devrilir köprü olur...
Baharda yeşermek hakkı ağaçların.

Ağaçları severim
Şu çölde gönlüme
Et parçası deyip geçemem
Ve ağaca
Ağaç deyip geçemem
Gölgesinde yeşermiş bir tarih
Gölgelemiş Taifte bir ağaç efendimi
Gölgesinde yeşermiş sevdalar
Ağaçların sevdalı yüreği en yeşil yanımız
Nasıl ağaç deyip geçeyim ona

Bu çölde gönlüm
Ve ağaç
Tecelliğah-ı ilahi

Ağaçları severim
Ağaç deyip geçemem ağaca
Ağaç tecelligah-ı ilahi olur Musaya
Ağaçlar dünyanın şehadet parmağı
Ben ağaçlara baktıkça büyüyorum.
Ben ağaçlara baktıkça gönlüme saray örüyorum

Nasıl ağaç deyip geçeyim ağaca
Ağaç da gönlüm gibi aşık bir güneşe
Yürüyüşü göklere ağaçların..ve gönlümün