Adı Gönül Olan Şehrim Viransın şiiri

Adı Gönül Olan Şehrim Viransın Şiiri

Adı Gönül Olan Şehrim Viransın

Bu eylül çirkin etti beni
Adı gönül olan şehrim viran

O sevgili gitti
Adı gönül olan şehrim viransın

Adı gönül olan şehrim
Asrın atomları düştü sana...
O sevgili seni unuttuğu gün
Adı gönül olan şehrim şimdi viransın

Adı gönül olan şehrim ah
Adı gönül olan şehrim viran
Minaresiz bir şehir
Küskün güneşe aya...
O şimdi üzerinden veba geçmiş bir kaya...
Ve küstü ovayı besleyen suya...

Yunustan ilahiler okuyan o dervişe olsun selam...
Yıllar yılı...
Sahipsiz bir bahçeydin gönlüm
Otuz yıl kırk yıl
Ve kıyam ettin ilk kez...
Var ol tabut gıcırtısı
Kıyam etti gönlüm
Var ol Yunustan ilahiler okuyan derviş...
Kıyam etti gönlüm
Yunustan ilahiler okuyan o dervişe olsun bin selam...

Eylül rüzğarlarına düştüm
Ah
Asrım eylül gibi ,hangi çiçeğe varsam ağlıyor
Camiler bomboş ağlıyor...
Ve adı gönül olan şehrim virandı

Yunustan ilahiler okuyan o dervişe olsun bin selam...
Secde etti ilk kez gönlüm...
Acıyı bilirim kederi bilirim
Adı gönül olan şehrim virandı...
Zamanın çölüne düştüm

Yasak meyveden mı yedin sende...
Cennetini yitiren adem gibiydin gönlüm...
Baharını yitiren çiçek gibiydin gönlüm
Otuz yıl kırk yıl
Yunustan ilahiler okuyan o dervişe olsun bin selam...
İlk kez okudun fatihayı...
Zamanın gülüne düştüm

Ah
Asrım ne belalar getirdi başıma
Aman susturma minareleri asrım...
Korkulur senden..
Bir kötüsün eline düştüm

Yunustan ilahiler okuyan o dervişe olsun selam...
İlk kez okudu Allahın adıyla...
Esma pencere pencere açıldı
Ağlıyor şu gönlüm...
Ne hazindi şu gönlüm
Bir de viran şehirler...
Varil bombalarının Suriyede yıktığı...
Eski sevdaların külüne düştüm

Yunustan ilahiler okuyan o dervişe olsun selam...
İlk kez ballar balını buldu gönlüm
Atom yemiş şehir gibiydi gönlüm...
Ah
Adı gönül olan şehrim virandı
Yarden ayrılıklar eskitti şu gönlümü
Bir de şımarık çocukların diline düştüm
O yarin gittiği verimli toprak çöl şimdi

Yunustan ilahiler okuyan o dervişe olsun selam...
İlk kez aşkı buldu gönlüm...

Ve işte bin Ah
Ağlatıyor beni gönül şehrim
Seni hangi el imar eder
Nerede o ışıklı el gönlüm
Var mı o ışıklı o el gönlüm
Bir de leylam vardı saçının teline düşsem
Gözlerinin rüzğarlarına düşsem...

Yunustan ilahiler okuyan o dervişe olsun selam...
Yıkar o yarden ayrılık...
Yedi depremle yıkılmış şehir gibiydin
O kara tarihten beri
Otuz yıl kırk yıl
Sıladan gurbete düştüm
Ve cennetten dünyaya düşmüş
Ve bir adem ağlıyor...

Bir imar eden çıkmadı seni
Adı gönül olan şehrim Virandın

Yunustan ilahiler okuyan o dervişe olsun selam...
İlk kez Hiradan esti bir rüzğar
Yaralı bir kuştun
Otuz yıl kırk yıl
Yunustan ilahiler okuyan dervişe bin selam...

Otuz yıl kırk yıl yırtıcı kuştu...
Ormanına ağacına dalına düştüm
Ve kurtuldun ey gönlüm
Aşk kurtuldu....
Yunustan ilahiler okuyan dervişe bin selam...
Ballar balına bin selam...
Ve Taptuk kapına yüz bin selam...